ค้นหาหมวดอักษร ต
ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน
ความหมายของคำว่า ' ติณ, ติณ– '
ติณ, ติณ– หมายถึง [ติน, ตินะ–, ตินนะ–] น. หญ้า. (ป.).
คำที่ใกล้เคียงกัน
ติณชาติ
น. หญ้า, พืชจําพวกหญ้า.
ติด ๑
ก. อาการที่ข้องอยู่ เช่น ติดอยู่ในโลก ติดอยู่ในกิเลส;ประดับ เช่น ติดเหรียญ ติดตรา เอาดอกไม้ติดผม;แนบอยู่ เช่น เนื้อติดมัน เนื้อติดกระดูก; ทําให้เกิดขัดอยู่หรือข้องอยู่จนไม่อาจให้เคลื่อนไปได้ เช่น ติดขบวนแห่ ติดไฟแดง ติดฝน; ชอบอย่างขาดไม่ได้ เช่น ติดบุหรี่ติดฝิ่น; อาศัยไปด้วยหรือมาด้วย เช่น ติดรถไปด้วย;ผนึก เช่น ติดแสตมป์ ติดประกาศ ติดกาว; จุด เช่น ติดไฟ ติดตะเกียง ติดเตาฟู่; ต่อเนื่องอย่างใกล้ชิด เช่น ห้องติดกัน; ได้รับเชื้อโรค เช่น ติดหิด; คงอยู่หรือทําให้คงอยู่เช่น สีติดเสื้อ เสื้อติดสี; ไม่ร่วง, ไม่หลุด, (ใช้แก่ผลไม้) เช่นมะม่วงปีนี้ติดมาก; อยู่ในที่คุมขัง เช่น ติดคุก ติดตะราง;กักบริเวณ เช่น ติดสนม; คล้าย, ใกล้ข้าง, เช่น หน้าตาติดไปทางพ่อ; (ปาก) มีหนี้สินติดค้างกันอยู่ เช่น ติดเงิน.
ติดกระดุม
ก. เย็บลูกกระดุมติดกับเสื้อผ้า, กลัดลูกกระดุม.
ติดกัณฑ์เทศน์
ก. เอาเงินติดเทียนบูชากัณฑ์เทศน์, เอาเงินหรือสิ่งของบูชาธรรมเนื่องในการเทศน์.
ติดเก้ง
ก. อาการสมจรของสุนัขซึ่งกําลังติดกัน, ติดเต้งหรือ ติดเป้ง ก็ว่า.
ติดขัด
ก. ขัดข้อง.
ติดเครื่อง
ก. ทําให้เครื่องจักรกลติดหรือเดิน.
พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์